Uit de gedichtenbundel Kolvaktarens visor gepubliceerd in 1915
Ik wacht bij mijn houtvuur terwijl de uren verstrijken,
terwijl de sterren dwalen en de nachten voorbijgaan.
Ik wacht op een vrouw van mijlenver...
de liefste, de liefste met blauwe ogen.
Ik stelde me een zwervende besneeuwde bloem voor
en droomde van een trillende, ongrijpbare lach,
Ik dacht dat ik de meest geliefde zag komen
door de bossen, over de heide in een besneeuwde nacht.
Graag wilde ik mijn droom op mijn handen dragen
door het struikgewas tot waar mijn hut staat,
en een jubelende kreet slaken tegen de geliefde:
Welkom, jullie die jaren alleen hebben gewacht!
Ik wacht bij mijn mila terwijl de uren lijden
terwijl de bossen zingen en de wolken bewegen.
Ik wacht op een zwerver van ver weg...
de liefste, de liefste met blauwe ogen.
Abonneer je op YouTube:
Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!
Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament
