Advies voor jonge wandelaars uit 1888

A naturfolk. Zo noemde Vilhelm Moberg de Zweden in zijn boek Mijn Zweedse geschiedenis. Gezien de prominente plaats die openluchtrecreatie inneemt in het Zweden van vandaag, is deze term niet minder relevant. Op het gevaar af te overdrijven (en misschien te generaliseren van mezelf), is het waar dat velen van ons Zweden het gezelschap van de natuur bijna meer waarderen dan het gezelschap van andere mensen.

Het is naar de natuur dat ik me keer als ik vrede wil voelen. Het is naar de natuur dat ik ga als ik wil uitademen. Het is in de natuur dat ik me thuis voel. Ik hoef maar een stap in het bos te zetten en ik voel me weer een speels kind.

Elk jaar trekken duizenden van ons de natuur in over de vele wandelpaden en eeuwenoude paden die door de vele prachtige bossen van het platteland lopen. Sporen en paden waar generatie na generatie van onze voorouders op hebben gelopen. Een voorbeeld is de 564 km lange pelgrimsroute S:t Olofsleden die zich uitstrekt van Selånger in Medelpad naar Nidarosdomen Trondheim in Trøndelag, Noorwegen - van kust tot kust.

Het spoor komt voort uit een legende die zegt Olof de Heilige landde begin juli 1030 na enkele jaren ballingschap in Selångers parochie, en trok met zijn leger naar Noorwegen om het land te kerstenen en de koninklijke troon terug te veroveren. Naast de meer bekende wandelpaden zijn er nog talloze kleine bospaadjes, pastorale paden en pittoreske oude dorpsweggetjes, die geduldig wachten op het geluid van de vrolijke stappen van de wandelaar.

Om de jonge, aspirant-wandelaar te helpen, heb ik een paar wandeltips opgegraven van Het jaarlijkse tijdschrift van de Zweedse toeristenbond uit het jaar 1888. Het advies is opgeschreven door Fredrik Svenonius (1852-1928) in Uppsala, een Zweedse geoloog die ook betrokken was bij de vorming van Zweedse toeristenvereniging 1885. Hij was onder meer redacteur van het jaarlijkse tijdschrift van de STF gedurende de eerste vijf jaar dat het tijdschrift werd uitgegeven (1886-1890).

Waarom zou de jeugd zich dan losrukken van hun schermen en naar buiten gaan en zwerven? Als je het Svenonius vraagt, is het "niet alleen het landgevoel dat wordt aangewakkerd, wanneer men in bos en meer, op berg en fee het oude Zweden en zijn volk leert kennen, maar daardoor versterkt men ook zijn ziel en lichaam, leert men vindingrijk en moedig te zijn en zichzelf te helpen, en leert men zou leert tenminste eenvoudig en gematigd te zijn in zijn levensgewoonten, en eerlijk werk te waarderen. Om deze en vele andere redenen, die hier niet behoeven te worden herhaald, is het zeer wenselijk dat de opgroeiende generatie de gewoonte krijgt om tijdens de schoolvakanties wandeltochten te maken."

Hier is wat advies van Svenonius over wat u moet overwegen als u op avontuur gaat in ons uitgestrekte land:

Hoevenhoofd regels

A) Kleding. praktisch, maar zo eenvoudig en licht "sportief" mogelijk. De kleding moet goed zijn uitgerust met diepe en stevige zakken.

B) Contant geld. Geef zo weinig mogelijk geld uit en ga nooit extravageren op kelders en pensions! Vergeet niet een zorgvuldige kas- en dagadministratie bij te houden. (10 - 15 kronen per week zou meestal genoeg moeten zijn).

C) Verwijderingsmethode. Gebruik de "apostelpaarden" zo veel mogelijk. Een goed voetpad is minder vermoeiend dan een gladde landweg Bij het roeien moet je altijd zelf meedoen! Reis nooit met de trein, behalve in de 3e klas.

D) Manier van leven. Kom mee en leer de mensen kennen! Ga niet alleen om te gaan! Kijk niet naar de gewone man "door de snob's pincenez"!

E) Kwart. Denk niet dat het onmogelijk is om onderdak (en voedsel) te krijgen, zelfs als er gastenverblijven ontbreken! Een fatsoenlijk en bescheiden persoon wordt bijna nooit geweigerd. Vaak zijn de twijfels die soms worden geuit, niet zo ernstig. - Op een warme zomernacht buiten liggen in geval van nood kan geen kwaad.

Fredrik Svenonius (1852-1928)

Uitrusting

1) Skodonen: lage (of geen) hakken. Allen, zowel inboorlingen als gevestigde Zuid-Zweden, die de gelegenheid hebben gehad skischoenen ("bandschoenen") gedurende enige tijd in de bergen en wildernissen van Norrland te gebruiken, bevestigen eenstemmig dat men in geen enkel schoeisel zo goed verhardt als in dit schoeisel (zelfs niet op steenachtige grond, wanneer men enige gewoonte heeft verworven). Maar zij mogen niet worden gebruikt in streken waar de bevolking de verzorging ervan niet begrijpt [Als een gezonde jongen ooit in de zomerhitte wil proberen of "de voet zonder schoen overeind blijft" nu, zoals in de oude, eenvoudige en sterke tijden, zal hij er niet slechter van worden!

2) Broek: niet strak om de benen; als de knie niet vrij gevoeld wordt, wordt men snel moe. Indien de broek niet in de schacht van de schoen is geregen, is het bij het lopen op heuvelachtig terrein nuttig de broek lichtjes op te binden met een lichtjes vastgemaakte riem onder de knie.

3) Regenjas: niet te lang; ofwel een gewone "guling" of een gutta-percha cape.

4) Hoofddeksel: niet gevoelig voor regen.

5) Theänseln: Aan de onderste rand, die de rug snel pijnlijk maakt, hoewel hij er bij het peilen goed uitziet, kan een zakje in de vorm van een duin worden vastgemaakt, waarin hooi, mos, of vuil linnengoed en sokken worden gestopt. Als de reiniger is uitgerust met een zogenaamd mes (praktisch!), wordt de pad aan het onderste uiteinde van het mes geplaatst, maar is dan minder nodig. Noordse en Finse neusstukken zijn zeer praktisch als lopers.

Breng zo weinig mogelijk mee, bijv.: een paar Jägerhemden, een gekleurd hemd, een paar sokken, een paar zakdoeken en kragen, een reservebroek; kam, kledingborstel, zeep en handdoek; naald, draad en knopen; linnen lapjes, cerate en een klein doosje boorzuur of boorzuurpleisters (voor voetzweren); als de wandeling door zeer door muggen geteisterde gebieden gaat, moeten een paar kubieke centimeter beukenolie (apothekersproduct) worden meegenomen; tenslotte de benodigde kaarten (topografische korpskaarten, voor zover ze klaar zijn) en enkele ansichtkaarten. Kompas (zo eenvoudig mogelijk), notitieboekje, enz. worden in de zak meegedragen.[3]

Vergeet het gezegde niet: "Lange weg maakt kleine last zwaar!" (10 kilo op je rug is op den duur al merkbaar genoeg voor een jongere).

Svenonius besluit met een wijze raad die tot op de dag van vandaag is overgeleverd:

Eindelijk weer een belangrijkste regel, het belangrijkste: een vast voornemen om niet "pietluttig" of kieskeurig te zijn over kleine dingen, en zich voortdurend in te spannen om een goed en vrolijk humeur!

Abonneer je op YouTube:

Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!

Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament