Winkel onze historische kaarten

Boekrecensie: Donald Duck op reis met rivierkreeftjes - Verhalen uit het land zonder cultuur

Donald Duck op een rivierkreeft feestje
Foto: Malin Kim

Malin Kim recenseert Dan Korn's boek Donald Duck op een schaal met rivierkreeftjes: verhalen uit het land zonder cultuurdat vorig jaar werd gepubliceerd door Timbro. Het boek zal nog lange tijd actuele lectuur zijn voor wie de toestand van Zweden wil begrijpen.

Dan Korn (geboren 1962 in Göteborg) is folklorist en schrijver. Hij is vooral bekend om zijn culturele commentaren en boeken over hoe oude gebruiken overleven in de moderne samenleving. Hij woont nu in het Verenigd Koninkrijk, waar hij als rabbijn werkt. Ik heb nu zijn boek gelezen Donald Duck op een rivierkreeft feestje. Verhalen uit het land zonder cultuur en wil mijn indrukken delen.

[Ed: Dan Korn's boek kan direct gekocht worden bij Uitgeverij Timbro voor de makkelijke prijs van 49 kr(!).]

Kortom, het boek is een massale krachtmeting met de Zweedse culturele ontkenning. Met elegante voorbeelden leidt Dan Korn de lezer naar een begrip van de eigenaardigheden van de Zweedse cultuur en onderzoekt hij het gebrek aan logica in beweringen over het niet-bestaan ervan. Het betoog is rechtlijnig en rigoureus, maar zeer persoonlijk. Mijn enige bezwaar is dat de titel misleidend is en niet het gewicht van het boek weergeeft - want het is een intellectueel boek, dat van de lezer vraagt om na te denken. Maar het is ook een prachtig boek, waarin gedenkwaardige en gevoelige verhalen uit de Zweedse geschiedenis worden verteld en waarin men durft te beweren dat cultuur belangrijk is.

Het boek had nauwelijks op een passender moment kunnen verschijnen. Het is een krachtige bijdrage aan het lopende maatschappelijke debat en daarom van groot belang. Het is genuanceerd en verhelderend, maar het neemt een standpunt in over een van de belangrijkste kwesties van onze tijd: de Zweedse cultuur bestaat en is op dit moment meer dan ooit nodig.

Hieronder geef ik enkele citaten, die de hoofdboodschap illustreren:

"Er is geen inheemse Zweedse cultuur." Voor sommigen lijkt deze uitspraak godslastering, voor anderen het toppunt van idiotie. Maar aangezien het telkens weer in verschillende contexten wordt gezegd, moeten er onder ons mensen zijn die dit serieus menen. Dit is, natuurlijk, omdat de verklaring zelf niets betekent. Binnenlands, wat is het? Is er ergens op onze aarde een cultuur die volledig onaangetast is door andere culturen? Natuurlijk niet. Dus vanuit dat oogpunt is de bewering dat Zweden geen inheemse cultuur heeft, volkomen waar. Maar in dat geval geldt het niet alleen voor Zweden, maar voor alle mensen, alle naties, alle culturen. Dat met name Zweden geen inheemse cultuur heeft is een nietszeggende uitspraak, maar de reden waarom die uitspraak wordt gedaan is niet nietszeggend.

...

In Zweden is het lang als lelijk beschouwd om zelfs maar te spreken over de natie Zweden, om zelfs maar te laten doorschemeren dat Zweden een gemeenschap nodig heeft. Het is als vanzelfsprekend beschouwd dat het altijd zal blijven bestaan. Nu zien we dat de samenleving steeds meer gefragmenteerd raakt. Dit is grotendeels te wijten aan de immigratie van de laatste jaren, in combinatie met een beleid dat erop gericht is de individualiteit van de nieuwe Zweden te vieren in plaats van te trachten hen deel te laten uitmaken van de Zweedse gemeenschap.

...

Veel mensen hebben het onuitgesproken idee dat individuele vrijheid en rechten universele waarden zijn, vanzelfsprekend voor alle mensen. Maar ze maken deel uit van onze cultuur. In de wereld van de klassenmaatschappij bestaan ze niet. Zo vanzelfsprekend als het is dat wij in Zweden dit deel van onze cultuur moeten bevestigen, zo vanzelfsprekend zou het ook moeten zijn om te begrijpen dat mensen hun mentaliteit niet aan deze normen aanpassen alleen maar omdat zij een grens oversteken.

...

De Zweedse culturele ontkenning is te wijten aan zichzelf in een hoek te plaatsen. Terecht identificeert zij het spreken over cultuur en nationalisme met xenofobische krachten en rechts-extremisme. Daarom willen zij zo ver mogelijk van deze krachten verwijderd blijven, door het bestaan van onze cultuur te ontkennen en tegelijkertijd de culturen van andere volkeren te vieren. Dit lijkt misschien onlogisch, en dat is het natuurlijk ook, maar vanuit het standpunt dat men koste wat kost ver verwijderd wil blijven van krachten die de Zweedse cultuur vieren ten koste van andere culturen, is het volkomen logisch. Daarom wil men ook alle nationalisme uitroeien en wordt men, in een poging om niet xenofoob te zijn, vaak juist xenofoob.

Mijn standpunt is dat wij ernaar moeten streven mensen niet te discrimineren op grond van hun afkomst. De vreemdeling op een voetstuk plaatsen is even problematisch als xenofobie.

...

Elke staat moet een vorm van cohesie hebben, in de vorm van nationale participatie, identiteit of cultuur, om de mensen ertoe aan te zetten zich aan de wetten te houden, belasting te betalen en empathie en consideratie voor elkaar te tonen.

...

Elk land heeft zijn eigen publieke cultuur: instellingen en tradities van bestuur, gedragscodes voor de openbare ruimte en dergelijke. Het is belangrijk voor de samenhang van de samenleving dat wij allen deel gaan uitmaken van die cultuur, ongeacht onze achtergrond. Maar wat we privé doen, is onze eigen zaak.

...

In Zweden is het multiculturalisme een project van de overheid tegen de bevolking geworden. De bevolking wordt geordend om plaats te maken voor multiculturalisme. Niemand vraagt naar de "competentie en levenservaring" van de meerderheid van de Zweed. In plaats daarvan is het een officiële "waarheid" geworden dat er geen Zweedse cultuur bestaat. In plaats van te proberen de Zweedse cultuur te begrijpen en te gebruiken om integratie tot stand te brengen, proberen zij die te bestrijden.

...

Geen eisen stellen aan mensen, niet verwachten dat zij deel gaan uitmaken van de Zweedse samenleving, maar geloven dat Zweden zich aan hen moet aanpassen, is ook een vorm van racisme, door Mustafa Panshiri treffend "het racisme van de lage verwachtingen" genoemd.

...

Als wij willen bouwen aan een gemeenschappelijke toekomst voor allen die in Zweden wonen, moet de Zweedse cultuur voor iedereen openstaan. Het is de cultuur van de meerderheid en het maakt deel uit van het voorrecht van de meerderheid om anderen te kunnen uitnodigen deel te nemen vanwege haar dominante positie. Maar om cultuur voor iedereen toegankelijk te maken, moeten we erkennen dat ze bestaat.

Dan Korn in Donald Duck op een rivierkreeft feestje. Verhalen uit het land zonder cultuur

Oorspronkelijk gepubliceerd op Cultureel geheugen.

Abonneer je op YouTube:


Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!

Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament

Populair