Leksandsbönderna: "We willen één koning en niet zo veel"

Het citaat komt van grote dansende laatste grote boerenopstand tegen de autoriteiten, die plaatsvond in 1743. Er waren verschillende redenen voor de opstand in de vallei in 1743.

Enerzijds was er de ontevredenheid van het gewone volk over de "heerschappij" van de vrije periode, waarin de boeren minimale invloed hadden en meenden dat eerdere absolute koningen tenminste naar hun eisen hadden geluisterd.

Enerzijds bemoeiden de politici zich ermee en verboden zij de vrije uitwisseling van levensmiddelen tussen Dalarna en Noorwegen, hetgeen leidde tot hongersnood onder de Dalarna-bevolking, in een tijd dat er al hongersnood heerste en de bevolking van Dalarna "schorsbrood" zou eten ¹

Sinds de oudheid zijn de Dalkarls betrokken geweest bij een levendige uitwisseling van goederen met Noorwegen. Nadat de sneeuw de winterwegen begaanbaar had gemaakt, waren zij met slijpstenen, smidsvaten en achterblijvers over de bergen getrokken, en hadden in ruil daarvoor voorraden, vooral visprodukten, samen met tabak en andere goederen ontvangen.

Alfred Kämpe, Zweedse Allmogens Vrijheidsgevechten, Deel 2, p. 116

De ontevredenheid was ook gebaseerd op Russische oorlog van de hoeden waar de families van de allmog werden opgesplitst en de mannen werden verscheept om te sterven op de slagvelden in Finland. Na de verpletterende nederlaag op 23 augustus 1741 bij de slag om Villmanstrandtoen 2000 man van de algemene Zweedse bevolking het leven lieten, waren versterkingen uit Zweden nodig. Maar toen de mensen van de nederlaag hoorden en niet de dood ingestuurd wilden worden, weigerden velen in het hele koninkrijk de wapens op te nemen.²

De boeren van Leksand wendden zich daarom tot een kapitein Planting en vroegen hem hun leider te zijn tijdens de mars naar Stockholm³. Hij vraagt waarom, en het antwoord staat in het citaat op de foto.

Dit was naar alle waarschijnlijkheid Alexander Johan Planting-Bergloo (1688-1758), die werd geboren te Utnäset in Berg parochie, Jämtland, en zijn militaire carrière begon op de leeftijd van 14.1746⁴Drie jaar na de grote dans gaf kapitein Planting zijn post als kapitein in Leksand op.

De geschiedenis wijst uit dat kapitein Planting niet werd overgehaald om zich bij de opstand aan te sluiten.

Hoe weet ik dat?

Nou, omdat alle leiders van de opstand (Schedin, Skinnar Per Andersson, enz.) ter dood werden veroordeeld, en Kapitein Planting bleef leven. Dat hij bleef leven is iets waar ik dankbaar voor ben, en je zult snel begrijpen waarom.

Waarom kapitein Planting de rebellie niet steunde, weet ik niet. Als het was omdat hij al eens op een haar na aan de dood ontsnapt was tijdens de slag om Poltava waar hij werd neergeschoten twee of de daaropvolgende 13 jaar in een Russisch gevangenkamp in Siberië, of de tocht van 4.403 mijl naar huis in Zweden, of een andere reden, ik weet het niet.

Maar wat ik wel weet is dat 13 jaar na de laatste grote vallei-opstand (maar misschien niet de laatste), en 2 jaar voor zijn dood, Kapitein Planting een dochter had, die een dochter had, die een dochter had, die een dochter had, die een zoon had, die een dochter had, die een dochter had, die een zoon had, die een zoon had, Daniel, die nu dit verhaal met u deelt.

Het verhaal van de boeren in Leksand die er genoeg van hadden.

1. Alfred Kämpe, Zweedse Allmogens Vrijheidsgevechten, Deel 2, p. 111
2. Alfred Kämpe, Zweedse Allmogens Vrijheidsgevechten, Deel 2, p. 113
3. Alfred Kämpe, Zweedse Allmogens Vrijheidsgevechten, Deel 2, p. 124
4. Notitie uit het kerkboek van Prosten Tideman, "1746 ontslag na 44 jaar oorlogsdienst." Musea van de Vallei Regimenten

Abonneer je op YouTube:

Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!

Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament