Drie redenen voor de grote Zweedse migratie naar Amerika

Foto: Zweden in Amerika. Olof Olsson uit Nerikes Kil, emigreerde rond 1880 naar Rush City, Minnesota.

Het visum van de emigrant werd geschreven door Wilhelm von Braun en gedrukt in Carlshamn in 1868, in een tijd waarin de emigratie vanuit Zweden werkelijk grote proporties begon aan te nemen. Hier is een voorbeeld:

Het lied rijmt goed met wat Vilhelm Moberg beschrijft in zijn boek "De onbekende familie", dat gaat over de miljoenen nakomelingen van de Zweden die naar Noord-Amerika emigreerden tijdens de Grote Zweedse Migratie.

Een vroege reden voor de emigratie was kerkelijke onrust. Het was verboden religieuze bijeenkomsten te houden buiten de muren van de staatskerk. Deze reden verdween in 1858 toen het decreet werd ingetrokken.

Een andere reden die Moberg noemt, en die in 1901 ontstond, was toen de dienstplicht werd verlengd tot drie jaar. "In het eerste decennium van de nieuwe eeuw gingen duizenden Zweedse jongeren naar Amerika om de oefening te ontlopen."

Veel jonge Zweden die emigreerden, bleven in Zweden achter zonder huisvesting en economische kansen. Zij zagen de mogelijkheid om geld te sparen voor hun eigen boerderij als onbestaande. Ook klaagden zij over korte en onregelmatige banen en hoge belastingen.

Een jonge man, G. F. M. die in 1905 van Jämtland naar Illinois emigreerde, vertelt ons:

[...] "In het voorjaar van 1905 ontving ik mijn verhuisdiploma en vertrok met vreugde in mijn hart naar het vrije land van de republiek. Het waren niet alleen de slechte arbeidsomstandigheden die mij ertoe dreven Zweden te verlaten, maar ook het klassenverschil en de lange militaire dienstplicht stonden als dreigende geesten en keken mij duister aan. Ik hoorde van kameraden dat je, als je op het oefenterrein kwam, uitgescholden moest worden voor idioot, trommelaar, lafaard, jij stomme dj-l en nog veel meer mooie namen, en die titels wilde ik bewaren voor de zoon van een rijk man."

Als houthakker in Norrland kreeg hij 2 Zweedse kronen per dag om te werken "van de dageraad tot de avond valt", wat in de zomers in Norrland tot diep in de nacht kon duren. In Amerika waren zijn voorwaarden: "50 cent per uur, 8 uur werk, een schone en nette kamer voor 5 dollar per maand, en een mooie tafel om aan te zitten voor 4 dollar per week".

"Maar een van de oorzaken van de emigratie," schrijft Moberg, "lijkt honderd jaar lang onveranderd te zijn gebleven, namelijk ontevredenheid met de bureaucratie en de ambtenarij in Zweden en met alle wetten die de vrijheid belemmeren."

"Zij maken het leven in dit land ondraaglijk en zijn als een bijtend masker op het weefsel van de samenleving," schrijft een van de vroege emigranten.

Tijdens Mobergs verblijf in Amerika ontmoette hij veel landgenoten die in de afgelopen jaren, zelfs tot in de jaren veertig, waren geëmigreerd, en op zijn vraag waarom, kreeg hij in negen van de tien gevallen hetzelfde antwoord:

"Ontevredenheid met de autoriteiten, met alle wetten en regels die de vrijheid beperken, met het bewind van de ambtenaren hier in huis. In het Zweden van de vier staten was er een persoonlijke, partriarchale onderdrukking; in het sociaal-democratische Zweden wordt de onderdrukking uitgeoefend door een onpersoonlijk, mechanisch functionerend staatsapparaat - dat is het verschil."

Verstikkende bureaucratie en patronage dreven menig Zweed in ballingschap om zijn fortuin te zoeken over de zee naar het westen.

Als voorbeeld van de enorme Zweedse bureaucratie en (in)efficiëntie van de overheid, hoeft men niet verder te kijken dan Emigratie onderzoek. In 1907 werd een regeringsonderzoek ingesteld om te onderzoeken hoe Zweden de emigratie kon afremmen. Tegen die tijd woonde een vijfde van alle Zweden in de Verenigde Staten.

De autoriteiten in Zweden waren zeer bezorgd over de uittocht van hun onderdanen. Sommigen zagen de uittocht als een uitdaging voor de nationale solidariteit, terwijl anderen bezorgd waren over het verlies van arbeidskrachten. Toen, net als nu, betekende een grotere bevolking meer arbeid om te belasten. Maar gewone mensen maakten zich ook zorgen over het feit dat hele dorpen om hen heen letterlijk van mensen waren ontdaan.

Tot zover de "efficiëntie" van de overheid. Tegen de tijd dat het onderzoek begon, was de emigratie al meer dan 50 jaar aan de gang en, zoals Vilhelm Moberg opmerkt in "De onbekende familie", "lijkt het ons dat dit onderzoek wat laat is begonnen".

Laat zal de zondaar ontwaken. Maar nu was het onderzoek begonnen! Het duurde 6 jaar om het project te voltooien en de resultaten werden gepubliceerd in 21 omvangrijke delen.

"Het was zo grondig dat het in elke Zweedse parochie tot in de bodem reikte, tot de bovengrond en de alva." Moberg schreef.

"Maar", zo besluit Moberg het onderwerp, "toen het Emigratie Onderzoek was afgerond, was de emigratie ook praktisch voorbij."

Slechts één jaar nadat de Commissie haar laatste deel had gepubliceerd, brak de Eerste Wereldoorlog uit, waardoor vrijwel alle emigratie een halt werd toegeroepen, en in de jaren 1920 kwam er een einde aan de Zweedse massale emigratie.

Ten eerste werden de Amerikaanse immigratiewetten in 1924 aangescherpt (Immigratiewet van 1924De federale wet beperkte de immigratie uit elk land tot 2 % van het aantal uit hetzelfde land dat in de Verenigde Staten leefde bij de volkstelling van 1890.

Volgens die volkstelling woonden er in 1890 ongeveer 800.000 Zweden in de VS, die met de nieuwe wet het aantal dat uit Zweden kon immigreren, beperkten tot ongeveer 16.000 per jaar. Het hoofddoel van de wet was het behoud van een "homogeen Amerikaans ideaal".

Tenslotte werden in Zweden sociale hervormingen doorgevoerd die, in combinatie met de toegenomen welvaart, kunnen hebben bijgedragen tot een vermindering van de emigratie.

Abonneer je op YouTube:

Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!

Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament