Over geheimhouding...

Sommige medicijnflesjes zijn zo gemaakt dat de inhoud druppelsgewijs in het glas valt. De regeling is uiteraard zo gemaakt dat de patiënt niet meer van het sterke geneesmiddel binnenkrijgt dan nuttig voor hem is. Het is bij vele andere gelegenheden goedgekeurd.

Soms krijgt men de indruk dat de waarheid als een zeer gevaarlijk vergif wordt beschouwd, dat, om aan het publiek te worden meegedeeld, moet worden toegediend door een fles te laten vallen.

Een kleine druppel bungelt aan het uiteinde van de glazen stop, verzamelt zich en valt, plons, in een groot glas dat half gevuld is met water. De verdunning is noodzakelijk. Zonder dat, zou de druppel ongeoogst blijven. Het water wordt dus in gereedheid gehouden.

Allerlei gezegden en vanzelfsprekende gemeenplaatsen worden gebruikt om de druppel werkelijke verlichting te verdunnen, die voor het geachte publiek als een redelijke dosis wordt beschouwd.

Als je erover nadenkt, wordt deze geheimhouding in alle aspecten van het leven gepraktiseerd. We spelen verstoppertje met elkaar. Schoolmeisjes vergroten hun zelfvertrouwen door een geheim te verzinnen, dat ze delen met hun beste vriendin. Zakenlieden bewaken hun brieven en boeken opdat hun concurrenten geen kennis krijgen van hun transacties, ministers van Buitenlandse Zaken lopen rond met verzegelde lippen.

En eigenlijk spelen we verstoppertje met elkaar! onszelf ook. Niemand durft eerlijk tegen zichzelf te zijn. Niemand durft zich te vertonen, zo eerlijk als hij is. Uit het druppelflesje van zelfkennis laten we het bittere medicijn met grote zorgvuldigheid druppelen in veel van het suikerlaagje dat ons gevoel van eigenwaarde oplevert.

Deze rommel strekt zich dus uit van het binnenste van onze persoonlijkheid tot aan de periferie van het meest onpersoonlijke. We zetten borden en gevels op, ontworpen om te misleiden. Zij die genoeg macht hebben om dat te doen, bouwen Potemkin-dorpen en Potemkin-bossen.

Het is allemaal een beetje netter om ons heen op die manier. Als we niet vermomd rondliepen, ieder gekleed en gemaskerd voor de indruk die hij op de anderen wil maken, zouden we bang kunnen worden van elkaars fysionomieën. Het is zelfbehoud dat ons drijft om ons te verkleden voor elkaar en voor onszelf.

Als het om externe zaken gaat, zou de noodzaak om te smokkelen minder groot moeten zijn. Het is een wereldse zaak hoe het met zulke dingen is. Soms is het dwaas om te geheimzinnig te doen. In gematigdheid ligt kracht. Een zekere mate van geheimhouding wordt getolereerd. Wanneer deze hoeveelheid wordt overschreden, wordt het publiek achterdochtig. Het ruikt iets zieks achter de voorzichtigheid. Aha, hier is iets dat verborgen moet blijven. Het is zo erg dat ze helemaal niets durven te zeggen. Ik kan niet geloven dat het zo is.

Dit is mogelijk als u de stop in de fles zo draait dat er niets in het glas druppelt.

Abonneer je op YouTube:

Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!

Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament