Tegen onzekere lotgevallen

Zelden is de komst van de lente gevierd onder een somberder vooruitzicht dan dat wat nu de toekomst verduistert. Een oorverdovende somberheid verspreidt zich over de wereld, grijpt mens na mens. Met koorts en bevriezing bereiden ze zich voor op de grote oorlog die ze zien naderen. Niemand weet welke wapens hun buren tot hun beschikking hebben. In de laboratoria experimenteren ze met giftige gassen. Geniale geesten bedenken manieren om zo veel mogelijk levende wezens zo snel mogelijk te doden. De creatieve verbeelding, die de remmingen van de afstand overwint, werkt in dienst van het doden. Testamenten zijn gemaakt om de dienst van de bederfelijke machines te doorstaan. Kolen worden gespannen voor nieuwe oorlogsschepen. Kanonnen zijn gegoten. Vliegtuigen worden gebouwd. Bommen worden gemaakt.

Uit angst voor wat komen gaat, zullen de volkeren hun vrijheid en zelfbeschikking in gevaar laten brengen. Overal staan mensen op om te verkondigen dat samenlevingen moeten worden georganiseerd om de druk te weerstaan die voor ons ligt. Het is niet goed genoeg dat krachten worden verspild in het licht van wrijvingen tussen verschillende lagen en tegengestelde belangen. Elke natie moet het voorbeeld volgen van de Romeinen, die, toen het bestaan van het vaderland op het spel stond, alle macht in handen van één man legden. Alleen wanneer één man alle middelen van de natie gebruikt zonder weerstand te bieden, kan het zich effectief doen gelden.

In de geest van de terreur wordt gewerkt aan de organisatie van deze maatschappij na de eisen van de oorlog. Uit zulke onnadenkendheid groeit niets goeds en levensvatbaars. En het lijdt geen twijfel dat juist deze houding van de maatschappij ten opzichte van oorlog en de transformatie naar de eisen van de oorlogsvoorziening, het huidige dreigende oorlogsgevaar heeft teweeggebracht.

De donkere oorlogswolken omringen de hele vesting. Niemand kan zeggen waar of hoe de ontlading zal komen. Het kan in het Verre Oosten komen. Als de bliksem daar inslaat, verspreidt het vuur zich snel over de Stille Oceaan en zet Amerika in lichterlaaie. Over Siberië en Rusland zal het zich verspreiden naar Europa. Wat het hier voor gevolgen zal hebben, weet niemand. Evenmin kan iemand nu nog nagaan hoe deze wereldbrand India, het Nabije Oosten, Azië en Afrika zal treffen. Hier opent zich het vooruitzicht van wereldhistorische omwentelingen van een totaal onberekenbare omvang.

Bliksem kan van dichtbij ontvlammen. Dit betekent niet dat het vuur minder verhardt. Zoals de revolver die op 28 juni 1914 door de kleine gymnast in het godvergeten Bosnische stadje werd afgeschoten, een wereldoorlog ontketende, zo zal een aanval op Oostenrijk of een botsing tussen sommige van de staten die uit de Habsburgse dubbelmonarchie zijn voortgekomen, ongetwijfeld een nieuwe wereldoorlog ontketenen.

Het is met deze vooruitzichten in het achterhoofd dat wij dit jaar de dag vieren die door de eeuwen heen de komst van de lente betekent. Op leeftijd laten we de lentewinden woorden van hoop en vertrouwen in de toekomst dragen. De studentenjeugd zingt over hun mooie toekomst. De arbeiders marcheren in gesloten gelederen om zichtbaar uitdrukking te geven aan de eisen en dromen van de grote massa's voor een gelukkiger toestand van de wereld. Dit jaar gaat het niet meer alleen om hoop voor de toekomst. Het is een kwestie van het verdedigen en beschermen van reeds bereikte posities. Want de krachten die het vuur van de oorlog dreigen te ontbranden, vormen zich in colonnes om de verdedigingswerken en bolwerken van de vrijheid, die op de grondvesten van de Grondwet zijn gebouwd, te veroveren en af te breken. Het is aan ons allen om de aanval af te slaan.

Elke lijn heeft zijn last te dragen gehad. Moe en teleurgesteld zijn zij allen, de een na de ander, in vergetelheid en nacht verzonken. Maar steeds zijn er nieuwe bronnen tot bloei gekomen, en nieuwe generaties zijn tot leven gekomen. Telkens weer heeft het lied der jeugd naar een stralende toekomst geklonken of zijn afweer tegen de dreigende gevaren geklonken.

Wij moeten allen onze keuze maken, de keuze tussen alleen kijken naar het tastbare en proberen ons aan te passen aan de levensomstandigheden die geboden worden, of ons te wikkelen rond de normen van ideeën. Het lijkt misschien overdreven en onpraktisch om zich aan te sluiten bij degenen die de normen van rechtvaardigheid verhogen. Het verdunt in moeilijke tijden. Succes volgt misschien niet de oude gescheurde openingen. En toch mist de jeugd die, ontmoedigd, andere vaandels zoekt, de essentie van het leven. Het ontsnapt niet aan de spanning, de onstuimige strijd, de geleidelijke nadering van de dood. Het gaat de teleurstellingen en de ontgoochelingen niet uit de weg, evenmin als het kwaad dat ons soms dreigt te verstikken. Maar het laat wel al die dingen die zin geven aan het leven en het kwaad ervan verzoenen. Hij mist de levende geest, die ongrijpbaar door de gebeurtenissen en de dingen loopt, en die wegvlucht van ieder die zijn vlam niet voedt vanuit het binnenste van zijn eigen ziel. Alleen wie zich in angst en nood laat verteren door de heilige Geest, die het menselijke element is in het menselijk leven, voelt ooit de vrede die alle verstand te boven gaat, neemt ooit een glimp waar van de majesteit die door het leven gaat.

De wereld wordt donker. Het is een strijd op leven en dood voor of tegen vrijheid en gerechtigheid, voor of tegen alles wat dromers en dichters ons hebben gegeven van de schittering van ideeën, voor of tegen het geloof in de eeuwige menselijkheid van de mensen.

Gelukkig de jongeren die door ideeën worden opgeroepen en die gehoorzamen aan hun oproep. Als het voortgaat onder blauwe vlaggen of onder bloedrood, als het werkt op dit of dat gebied van het leven, als het alleen, gelovend in het recht van de geest, van het denken, van de goede wil, de menigten trotseert die oprijzen uit de afgronden van het verleden, laat het dan tienvoudig gelukkig geprezen worden. Verzet is hier de zelfverheffing van de mens, en het kan de dood overwinnen. Gelukkig allen die strijden voor het hoogste, het enige dat het leven inhoud geeft, de mens. De onuitputtelijke glorie van de lente, de ondoordringbare zin van het leven, omringt hen, ook al rennen ze naar de rook van de woede.

Abonneer je op YouTube:

Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!

Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament