Winkel onze historische kaarten

Bedankt voor alles.

Fagervik sulfietfabriek
1920-tal: Arbetare vid Fagerviks sulfitfabrik, Medelpad. "Fällmanslaget". Foto: Sundsvalls museum (CC BY-NC)

Ik word wakker met een huis zonder stroom voor de tweede dag op rij. Vandaag vanwege de sneeuwstorm, of "sneeuw orkaan" zoals de sensatie media het noemde. Je zou vandaag iets heel anders lezen, maar de storm, en de stroomuitval, verstoorden mijn gedachten.

Ik heb nog een of twee uur voordat de computer het begeeft terwijl ik dit schrijf, en ik zit aan de keukentafel na te denken over de ongeëvenaarde samenleving die wij hebben geërfd van hen die vóór ons leefden. Gedurende lange tijd, in feite tot ver in de 20e eeuw, was Zweden een van de armste landen van Europa.

Onze voorouders hebben door de eeuwen heen zonder elektriciteit geleefd, dus ik ben niet iemand die klaagt over een kleine stroomstoring. In het huis waar ik woon, kregen ze pas water en riolering in de jaren '60, dus ik ben niet degene die klaagt als ik af en toe het buitenhuis moet afstoffen. De evolutie van armoede naar rijkdom (en schulden) is snel gegaan, zo snel dat men snelheidsblind dreigt te worden. Daarom kan het goed zijn om soms stil te staan, te vertragen, en dankbaar te zijn voor wat je hebt.

Wij hebben in Zweden veel om dankbaar voor te zijn, en dat hebben wij niet aan politici te danken, maar aan gewone, bloedige arbeiders en ondernemers die elke dag naar hun werk gaan. Ik voel nu een oprecht gevoel van dankbaarheid, terwijl ik hier zit in de gloed van het vuur, wachtend tot het koffiewater heet wordt op het fornuis, en uitkijk op mijn oude schuur die iemand meer dan honderd jaar geleden heeft gebouwd - lang voordat zowel elektriciteit als stromend water realiteit waren voor de gewone mensen in deze contreien.

Daarom wil ik iedereen bedanken die voor ons heeft geleefd, die Zweden heeft opgebouwd, die heeft gestreefd naar een betere toekomst voor zijn nakomelingen - voor ons.

Jij die de bossen hebt gekapt en de velden geploegd. Jij die worstelde met de stoppels en stenen in de velden. U die jaar in jaar uit zaden in de grond stopt om hopelijk de voedselvoorraad aan te vullen. U die de krachten van de natuur ontsloot en temde en ze beschikbaar maakte voor zowel het volk als de industrie.

Jij die de oerkrachten van de rivier hebt omgezet in beweging en stroming. Jij die het ijzererts uit de rots groef en het verwerkte tot staal. Jij die de boomstammen de rivier af drijft naar de zagerijen. Jij die de lange, donkere, koude winters doorbracht in de kolenhutten van het bos.

U die de kleine huisjes bouwde en de hoge huizen van de stad neerzette. Jullie die de vervuilde en lawaaierige fabrieken draaiende hielden. U die wegen en draden trok door de diepste wouden en de ontelbare kleine dorpjes die Zweden waren, met elkaar verbond.

Jij die zorgde voor de koeien, de schapen, de geiten en de varkens. Jij die het vlas roosterde, het garen spon, weefde en mangelde. U die kinderen onderwijs en opvoeding gaf lang voor het huidige staatsonderwijs.

U die uw vrijheid verdedigde, wapens in de hand als het nodig was, toen totale onderdrukking dreigde. Jij die geen ander doel voor de dag had en kon hebben dan eten op tafel te zetten voor je gezin. Jullie vaders die jullie lichamen voortijdig uit elkaar rukten, en jullie moeders die voor jullie kinderen een veilig en liefdevol thuis creëerden.

Dank u voor uw harde werk. Je hebt het zeker niet makkelijk gehad, en je krijgt niets gratis in dit leven. Elke millimeter vooruitgang waar je voor gevochten hebt. Uw werk, uw vooruitgang, en de immense rijkdom die u hebt gecreëerd, beschouw ik vaak als vanzelfsprekend. Maar voor nu, doe ik dat niet. Uit de grond van mijn hart, dank u.

Uw werk verdient eerbied en verdediging.

Nu wordt het licht voor de dag, dus ik kan de hoofdlamp neerleggen. Maar het werk gaat door, zodat ik eten op tafel kan zetten voor mijn gezin - en mijn kinderen een zo goed mogelijke toekomst kan bieden.

Hier komen we bij een vraag die in mijn achterhoofd knaagt. Zullen onze nakomelingen dezelfde dankbaarheid voelen voor het feit dat wij vandaag leven als ik voor degenen die vóór mij leefden? Dat hangt volledig af van de manier waarop we de vooruitgang en de welvaart die we hebben geërfd, beheren en erop voortbouwen.

Op dit gebied kunnen we zeggen dat er op zijn zachtst gezegd ruimte is voor verbetering. Ik ga je niet vertellen wat je moet doen of hoe je moet leven (ik ben tenslotte geen politicus), maar I zal in ieder geval doen mijn het beste voor onze nakomelingen om te kunnen zeggen:

"Bedankt voor alles."

Abonneer je op YouTube:


Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!

Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament

Populair