Het visum van de emigrant

Het doet mijn hart pijn om dat land te verlaten,
Die de vaders met inspanning hebben gecultiveerd.
Maar ik moet een veilige kust zoeken,
Waar ik mijn oogst mag houden,
Waar ik niet gedwongen ben om mijn eten te dragen
Op de baljuw en de sheriff, op de priester en de soldaat,
Zoals in Zweden.

Mijn hart doet pijn als ik naar die kalk kijk.
Dat zoefde over mijn huisje.
Maar ik moet gaan met de wind van de hemel,
Dan hier zal het niet langer doen;
Ty andere werk moet lonen,
dan armoede en bitterheid, afgunst en wrok,
Zoals in Zweden.

Het doet mijn hart pijn om dat huis uit te lopen,
Zoals ik met mijn vader sneed.
Hoe vaak in de avond zijn vriendelijke licht
Tegen de vermoeide troon heeft geschitterd!
Nu ligt mijn vader in het diepste slijk;
Een handvol wil ik als goud verbergen,
Ver van Zweden.

Het doet mijn hart pijn om mijn paard te verkopen,
Zo droevig dat zijn hoofd nu schuin staat.
Volgende Ik, het is begrijpelijk, hij heeft waarschijnlijk het meeste gevochten...
God weet in wiens handen hij eindigt!
We hebben allebei genoeg in de push moeten gaan;
Nu zullen de blauwe golven me dragen
Uit Zweden.

Ween niet, mijn dame, ween niet, kleintjes!
Wat zullen we doen, zodat we gelijk zijn?
Wel waar, dat we tegen onbekende lotsbestemmingen ingaan,
Maar ze kunnen nooit slechter zijn!
Alleen voor jou, en dat is mijn troost,
Ik ga nu scheiden, maar met bloedende borsten,
Uit Zweden.

Abonneer je op YouTube:

Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!

Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament