Een gedicht uit Dan Andersson's gedichtenbundel Black Ballads, gepubliceerd in 1917.
Ik heb gedroomd dat ik zou zingen wat ik voel,
hoe ik haat, hoe ik liefheb, hoe ik vloek, hoe ik bid,
hoe gek ik vlucht voor mijn vrienden,
en in de duisternis tot het onbekende bidden.
Ik heb gedroomd dat ik een liedje zou zingen,
van alle verschrikkingen van de zielen, alle lichten van de hemelen,
wanneer de hele wereld die ik zie danst en swingt
en beven in dwaze dronkenschap.
Ik heb gedroomd dat als alle sterren schijnen,
over de wildernis fluisterend, wat in eenzaamheid gebeurde,
dat alle winden rond de tarlands waaien,
zou me leren te verstikken wat ik had geweten.
Ik heb gedroomd dat een kleine, kleine vrouw,
zou me verdoven met liedjes, zou me strelen met gelach,
en als alles wat ik heb opgebouwd moet verbranden,
mij zou volgen in de nacht van de vuurdoop.
Dat heb ik al die jaren gedacht,
die gedood hebben wat ik liefhad, die gestolen hebben wat ik had
me een liedje zou leren over de lente,
die met mij geleefd heeft en mij verblindde en vertrok.
Ik heb gedacht dat alle stormen die woedden,
in mijn ziel zouden samensmelten tot een waanzinnig lied.
Dat ik daar struikelde over hel en hoog water,
Ik zou zijn liedjes eens leren.
Maar kijk hoe mijn zonnewijzer naar het diner vordert,
en nooit heb ik gezongen wat mijn hart heeft gebeden!
Zal ik het eerst zingen in de tijd van de schaduw van de dood,
als de eindeloze duisternis die ik heb gezien?
Zal ik leven tot ik leer smeden
alle rozen, alle gruwelen voor een levende ked,
dat zal schudden als een stormloop en glijden
als een lichtstraal in het holst van de nacht?
Abonneer je op YouTube:
Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!
Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament
