Gepubliceerd in 1935 in de gedichtenbundel Omwille van de boom. Er zijn ook één opname waar Karin Boye dit gedicht voorleest.
Ja, het doet pijn als de knoppen barsten.
Waarom zou de lente anders aarzelen?
Waarom zouden al onze hete verlangens
gebonden worden in de bevroren bitterbleak?
Het omhulsel was de hele winter de knop.
Wat is het nieuwe, dat scheurt en barst?
Ja, het doet pijn als de knoppen barsten,
gekwetst voor wat groeit
en dat wat sluit.
Ja, het is moeilijk als er druppels vallen.
Beladen met angst hangen ze zwaar,
zich vastklampend aan de twijg, zwellend, uitglijdend -
het gewicht trekt ze naar beneden, hoe ze zich vastklampen.
Moeilijk om onzeker, bang en verdeeld te zijn,
moeilijk om de dieptetrek en de kou te voelen,
...en zit daar nog steeds te rillen...
moeilijk om te willen blijven
en willen vallen.
Dan, als het ergste is en niets helpt,
Breekt als de knoppen van een juichende boom.
Dan, als er geen angst meer is,
valt in een glitter van twijgendruppels
vergeten dat ze bang waren voor de nieuwe
vergetend dat ze angstig waren voor de reis -
voelen voor een seconde hun grootste veiligheid,
rust in het vertrouwen
die de wereld creëert.
Abonneer je op YouTube:
Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!
Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament
