Podd: "Ons vrije woord" en de nasleep van het tijdperk van het opofferende woord

Luister naar "Our Free Word" op Spreaker.

Nieuwe aflevering uit waar podcasts zijn! Eerste lezing van C.V.A. Strandberg's gedicht Ons gratis woord uit 1856, daarna over de strijd voor de vrijheid van meningsuiting, over Vilhelm Moberg en wat hij de tijd van het onvrije woord tijdens de Tweede Wereldoorlog noemde, en over alternatieve media vroeger en nu.

Goed geluisterd!

Voor degenen die liever tekst hebben:

Dit gedicht had gisteren geschreven kunnen zijn, maar het had ook 50, 100 of 500 jaar geleden geschreven kunnen zijn.

Al in onze geschreven geschiedenis zien we hoe machthebbers de vrije meningsuiting hebben bestreden.

De vrijheid van meningsuiting is bevochten door mensen die iets te verliezen hebben door de waarheid te spreken. Mensen met veel macht. Mensen die meer macht willen. Mensen die, om verschillende redenen, het licht van de waarheid mijden.

De waarheid over onrechtvaardigheid en onderdrukking, over leugens en bedrog.

De tijd van het onvrije woord, noemde Vilhelm Moberg de tijd tijdens de Tweede Wereldoorlog toen het vrije woord door de staatscensuur tot zwijgen werd gebracht.

Moberg schrijft in Eskilstuna-kuriren van 28 februari 1941, in een artikel met de kop "Stilte heerst in het land":

Zozeer zelfs dat een democratische regering en een gekozen parlement eisen dat wij het oude zwarte spook van de censuur aanvaarden - een spook waarover wij hebben gehoord maar waarin wij nooit echt hebben geloofd, dat plotseling op Zweedse bodem is opgedoken als uit de onderwereld. Censuur houdt in dat alle drukwerk, met inbegrip van boeken en pamfletten, door de autoriteiten moet worden onderzocht voordat het wordt gedrukt, en dat de vrije meningsuiting naar believen kan worden gesmoord. Wat blijft er dan over van de vrijheid?

De Zweedse regering legde kritische stemmen over Duitsland en Hitler het zwijgen op, en over het feit dat de Zweedse regering bijvoorbeeld Duitse troepen niet toestond om via de Zweedse spoorwegen door Zweden te reizen. Ze wilden de kanselier niet beledigen en een Duitse invasie in Zweden riskeren.

Je zou kunnen zeggen dat Zweedse politici in die tijd ook bezorgd waren over het imago van Zweden, en dat er geen plaats was voor de waarheid.

Een citaat uit hetzelfde artikel:

Het land heeft behoefte aan kalme, moedige burgers - maar kalmte noch moed worden voortgebracht door onze negatieve propaganda van de regering, waarvan de ziel een instelling is voor de onderdrukking van feiten. Er is een ongeëvenaarde vorm van propaganda onder vrije volkeren: om de waarheid te vertellen!

Vilhelm Moberg zelf vond het steeds moeilijker om zijn teksten gepubliceerd te krijgen. Maar twee kranten waar zijn stem werd gehoord waren in de eerder genoemde Eskilstuna Kuriren, en in Göteborgs Handels och Sjöfarts Tidning, waar hoofdredacteur Torgny Segerstedt aan het roer stond.

Torgny Segerstedt was ook bezorgd over de vrijheid van meningsuiting en de Zweedse vrijheid. Tijdens de oorlog werden een aantal van zijn kranten in beslag genomen door de staat. Maar al in 1934, kan men in een van zijn artikelen lezen, en ik citeer:

De vrijheid om te denken en zijn gedachten te uiten gaat boven alles. Het is het levensbloed van de mensheid. Zonder deze sfeer van vrijheid, verdort het geestelijk leven. Alle dingen kunnen gespaard blijven, maar dit niet. Waar het wordt aangeraakt, daar is wat ons menselijk maakt, daar is wat ons moreel maakt, daar is leven.

Een paar jaar later werd de heer Segerstedt vernoemd naar koning Gustav V zelf, die probeerde Segerstedt een beetje tot bedaren te brengen. Dat pakte goed uit voor de koning.

Omdat vrije meningsuiting altijd een weg vindt.

De waarheid kan niet verborgen worden onder de stoelzoals het oude gezegde luidt.

En het was juist het vrije woord waarop de vroege arbeidersbeweging en de sociaal-democratie zich in hun eerste worstelende decennia baseerden.

Vilhelm Moberg vertelt 1941:

Toen de sociaal-democratie zich begon te verzetten, was het vrije woord haar belangrijkste strijdmiddel. Socialistische redacteuren werden ontelbare malen veroordeeld in zaken van persvrijheid en zaten honderden jaren in de gevangenis. Hjalmar Branting en Axel Danielsson behoorden tot deze martelaren van de persvrijheid. Zij leidden de strijd naar de overwinning, maar de overwinning zou niet mogelijk zijn geweest zonder het vrije woord.

Waar stemmen niet kunnen worden gehoord, ontstaan vanzelf alternatieve media. De vroege arbeidersbeweging had niemand om voor hen te spreken in de kranten van die tijd. Dus maakten ze hun eigen kranten.

De geschiedenis van de opkomst van de alternatieve media in de 19e en 20e eeuw dacht ik in de toekomst een videorubriek over te maken. Het is heel fascinerend, en niet in het minst relevant omdat we zien dat de geschiedenis zich vandaag herhaalt.

De alternatieve media van het verleden zijn de gevestigde orde van vandaag geworden, en waar stemmen waren die niet konden worden gehoord, zijn nieuwe alternatieve media als hun spreekbuis naar voren gekomen.

Wij zien vandaag ook een establishment dat ongunstig staat tegenover de snelle opkomst van zijn nieuwe concurrenten. We zien hoe de alternatieve media van onze tijd worden bestreden. We zien dat vrije meningsuiting wordt bestreden.

In onze tijd zijn het niet de stemmen die kritisch staan tegenover Duitsland die patrouilles van de vijanden van het vrije woord tegenkomen. Neen, wanneer de gemiddelde ¹ verschijnt, kan men met een redelijke mate van waarschijnlijkheid raden dat het onderwerp in kwestie het migratiebeleid en de fiscaal gesubsidieerde immigratie is.

We leven in een land waar zowel gewone mensen als de top van het land bang waren en zijn om hun mening te uiten - de waarheid te vertellen - om zelfs maar te willen zoeken voor de waarheid.

Uit angst voor racist uitgemaakt te worden, of erger. Uit angst om je baan en je vrienden te verliezen. Uit angst voor de totalitaire en intolerante krachten die leven en gedijen binnen Zweeds links. En het zijn deze krachten die de uiteindelijke schuld dragen voor de directe en indirecte censuur en zelfcensuur die al vele jaren als een natte deken over Zweden ligt.

Mensen zijn hun baan kwijt. Mensen hebben vrienden verloren en hun reputatie. Mensen hebben iemands leven verloren in Zweden omdat mensen bang waren zich uit te spreken.

Deze oneerlijke en grotendeels neo-marxistisch De krachten hadden en hebben nog steeds vrij spel in de staatsinstellingen - niet in de laatste plaats in de overheidsdienst, en zij domineren ook veel van de redacties van het land - de zogenaamde vrije media. Dit zijn krachten die moeten worden bestreden door iedereen die de vrije meningsuiting beschermt, die de waarheid beschermt, die de rede beschermt, die zijn eigen toekomst beschermt. Het kwaad moet worden weerstaan.

Moberg eindigt zijn artikel in Eskilstuna-kuriren met de volgende woorden, en zij kunnen ook dit gedeelte afsluiten:

Het recht om vrijuit te spreken en te schrijven en om de waarheid te kennen in onze kranten - was het niet juist dit recht dat wij geacht werden te verdedigen?

Ik wilde deze vraag stellen aan alle leden van onze regering, van ons parlement.

Is ons volk niet eensgezind in het verdedigen van zijn vrijheid, zijn Zweedse uniciteit, zijn cultuur, zijn spirituele en materiële waarden? Zijn we het er niet over eens dat we voor dit alles zullen vechten tot de dood?

Dit vrije land is van ons, en van ons zal het blijven!

Laat niemand je gedachten de mond snoeren.

Prettig weekend iedereen.

Wil je Allmogen helpen groeien - zodat ik veel meer kan doen om onze geschiedenis en vrije meningsuiting te beschermen? Word vandaag nog ondersteunend lid.

Abonneer je op YouTube:

Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!

Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament