Kvilleken - een 1000-jaar oude reus

Kvilleken (ook Rumskullaeken) is een oude eik in Norra Kvill in Rumskulla parish, Sevede county, Småland. De eik, met een omtrek van meer dan 13 meter, is naar schatting meer dan 1000 jaar oud en is daarmee verreweg een van de oudste bomen in Scandinavië. In 2008 werd rond de eik het natuurreservaat Kvill gecreëerd.

Ergens rond het jaar 1.000, bij de overgang van de Scandinavische IJzertijd Vikingtijd naar MiddeleeuwenKvilleken schoot wortel en begon op te komen uit de stenige grond van Noord-Småland, of wat toen het kleine volksland was Sevede. Kijkend naar heel Zweden binnen zijn huidige grenzen gewaardeerd de toenmalige bevolking tot 400.000 inwoners - mensen van wie wij nu levende Zweden grotendeels afstammen.

Rond deze tijd was Olof Skötkonung koning van de Zweden en de Goten. Hij was de eerste koning die zowel over Mälardalen als over Västergötland heerste, en hij was ook de eerste Zweedse koning die gedoopt werd, wat in grote mate bijdroeg tot de kerstening van Zweden. Ver over de zee naar het westen, op hetzelfde moment Leif Eriksson als de eerste Europeaan in Amerika, of Vinland zoals de noorderlingen het noemden. Toen de eik nog een klein boompje was, ging hij naar het oosten Ingvarståget uit Svealand, een Viking rooftocht waarvan vele runenstenen het tragische einde vertellen. Overal in de Noordse landen stonden de tempels van het heidendom waar men nog offers bracht aan de oude goden.

Ontelbare mensen zijn gekomen en gegaan sinds Kvilleken voor het eerst het daglicht zag. Ruwweg 45 generaties hebben de eik naar de hemel zien reiken. Maar niets duurt eeuwig. Kvilleken is nu stervende. In 2018 dacht men dat het nog maar enkele jaren te leven had, zoals de krant Vimmerby gerapporteerd over. De gezondheid van de boom is vanaf 2012 elk jaar sterk verslechterd, hoewel er enige hoop is dat de boom kan herstellen.

In de zomer van 2019 kreeg de eik nieuwe bladeren op een van zijn takken. Dit deed de hoop rijzen dat de boom ten minste nog een jaar zal overleven.

Kvilleken werd voor het eerst beschreven in 1772 door de baljuw Magnus Gabriel Craelius in het boek Poging om een landschap te beschrijven. Al meer dan 246 jaar geleden was het mogelijk om in de boom te staan, toen hij werd gebruikt als gereedschapsschuur. Craelius schreef:

Sinds de beruchte dood van de dijk, en binnen 150 jaar daarna, schijnen de grootste eiken die in deze plaats groeien voor het eerst uit de aarde omhoog te zijn gekomen, en er zijn nog enkele oudere, waaronder een die nog vers is en op het landgoed van de luitenant van Noord-Qvill staat, opmerkelijk is, omdat hij 22 el rond de stam is; en ik heb zelf in haar achtste gestaan; de boeren van de plaats gebruiken haar als gereedschapsschuur, om daarin roeispanen, harpen en heggen te wegen.