Nieuwe directeur voor het Geschiedenis Museum - nog een droomwerving voor de Linkse Identiteit

Katherine Hauptman heeft niet alleen een solide en werkelijk indrukwekkende staat van dienst, waaronder een doctoraat in de archeologie en het voorzitterschap van de Zweedse ICOM, de nationale vereniging van Zweden binnen de Internationale Raad van Musea. Zij heeft ook alle "juiste" meningen voor een topbaan in de Zweedse culturele sector. Nu wordt ze de nieuwe directeur van het Historisch Museum.

Het historisch museum is een van de grootste musea van Zweden met collecties die meer dan tien miljoen voorwerpen bevatten. Elk jaar komen tienduizenden bezoekers uit Zweden en de rest van de wereld naar het museum om "een van de grootste Vikingtentoonstellingen ter wereld, de mooiste goud- en zilverschatten van Zweden, ongeëvenaarde middeleeuwse kunst en unieke vondsten uit een van de gewelddadigste veldslagen uit de Zweedse geschiedenis - de Slag bij Gotland in 1361" te bekijken.

Mijn opdracht is de activiteiten te ontwikkelen, bijvoorbeeld door de aandacht te vestigen op specifieke verhalen en onderwerpen die niet zo bekend zijn, maar zo belangrijk zijn voor het begrip van de Zweedse geschiedenis.

In Hauptman's achtergrond vinden we haar rol als project manager voor JÄMUS, de overheidsopdracht van het Zweeds Nationaal Historisch Museum voor gelijke vertegenwoordiging in de museumsector.De eindpublicatie van het project werd gepubliceerd in 2014 Genusförbartwaarvan Hauptman medeauteur was.

Genusförbart problematiseert dat "diversiteitswerk inzake gender- en LGBTQ-kwesties" soms op "verzet" stuit wanneer het ministerie van Cultuur (MP) zijn ideologische denkwereld aan museummedewerkers wil opdringen. Verder bespreekt de publicatie hoe musea diversiteit en genderwerk in de verschillende onderdelen van hun bedrijfsvoering kunnen afdwingen, ondanks de weerstand van hun werknemers.

De nieuwe directeur van het Historisch Museum is ook co-auteur van het boek Homogeniteit ontwrichtenIn het boek stellen verschillende auteurs uit de culturele en erfgoedsector de vraag welke rol culturele instellingen spelen bij het creëren van een "meer open" samenleving "waarin iedereen een plaats heeft".

De uitgever Nordic Academic Press zegt in zijn beschrijving van het boek dat "cultureel erfgoed en geschiedenis tot de machtigste politieke instrumenten behoren" (een advies gedeeld door de Groene Partij), en dat dit specifieke boek laat zien hoe dit politieke instrument kan worden gebruikt om ons allen te "bevrijden" van wat zij "homogene kluisters" noemen.

Volgens Nordic Academin Press zien Hauptman en de andere co-auteurs dit werk als "een grote verantwoordelijkheid" en dat er "enorme mogelijkheden" zijn voor culturele instellingen en andere sociale actoren om ons cultureel erfgoed en onze geschiedenis voor politieke doeleinden te gebruiken.

Heel eenvoudig gezegd, maken musea deel uit van het collectieve geheugen van een samenleving. Dus wat je in dit collectieve geheugen opneemt is heel belangrijk. Musea hebben tot taak de waarden van de samenleving, van verschillende groepen mensen en hun rol in de geschiedenis zichtbaar te maken en te legitimeren.

Volgens Hauptman hebben musea de taak om "de waarden van de samenleving te legitimeren". Of zij verwijst naar de waarden van de gemiddelde Zweed of naar de waarden van de linkse identiteitspolitiek is onduidelijk, maar ik heb zo mijn vermoedens.

I een interview met Unesco van vorig jaar, wordt Hauptman gevraagd of musea niet te veel een politiek standpunt innemen en dus niet onafhankelijk kunnen worden genoemd.

Hierop antwoordt zij dat het niet als een politieke stellingname werd beschouwd om op te komen voor wat zij "mensenrechten" noemt, omdat er in Zweden "sinds een aantal jaren een consensus" bestaat in de culturele sector. Maar nu in het afgelopen jaar steeds meer stemmen kritiek beginnen te uiten op de ideologische norm die in de culturele sector heerst, merkt Hauptman terecht op "dat musea altijd politiek zijn geweest en dat ook altijd zullen blijven".

Het Historisch Museum maakt deel uit van de Staatshistorische Musea, het agentschap dat Katherine Hauptman tot directeur heeft benoemd. Het agentschap is opgericht op 1 januari 2018 en staat onder leiding van het hoofd van het agentschap Maria Jansén samen met een raad van toezichthouders, bestaande uit vier personenwaaronder het voormalige lid van de Groene Partij en nu sociaal-democraat Seher Yilmazcommunicatieadviseur en voorzitter van de Identity Policy Het Justitiebureau.

Het bureau voor justitie doet zijn werk voor meer "gelijkheid" en "diversiteit" onder zogenaamd "goede" voorwendselen, maar in werkelijkheid is het, zoals Jönköpings-Posten schreef over 2016een organisatie die "een politieke agenda aanstuurt".

Het werk van het Bureau voor Justitie bestaat erin te lobbyen bij aanwervingsbureaus om zogenaamd "raciale" mensen en mensen met een niet-Noordse achtergrond aan te stellen voor functies in de media, het bedrijfsleven, enz. Simpel gezegd deelt de organisatie het door Mona Sahlin (S)-gemerkte en moreel dubieuze standpunt van 18 jaar geleden dat "als twee even gekwalificeerde mensen solliciteren naar een baan op een werkplek met weinig immigranten, degene die Mohammed heet de baan moet krijgen. Het zou als een pluspunt moeten gelden om een andere etnische achtergrond te hebben dan de Zweedse", zoals zij verklaarde in een interview in Göteborgs-Posten op 22 oktober 2000.

Een ander persoon die een verleden hebben in het bestuur van de Justice Mediation waar ik vorige week over schreef, is Barakat Ghebrehawariat, die onlangs werd verkozen tot lid van de raad van toezicht van het Nationaal Museum. Twee raden van toezicht voor twee grote musea. Twee vertegenwoordigers met een achtergrond in de Fairness Commission. Het gaat goed met de Justice Mediators.

Dit is natuurlijk geen toeval, gezien het feit dat de organisatie in 2015 formele samenwerking begonnen met het ministerie van Cultuur en kreeg van de minister van Cultuur zelf, Alice Bah Kunhke (MP), de opdracht om een lijst van de "juiste" mensen die de minister van Cultuur zou kunnen benoemen in diverse besturen en raden van toezicht.

Barakat Ghebrehawariat stond op de lijst. De laatste keer dat hij op de lijst stond was in oktober 2017. een andere van de lijsten van het Bureau van Justitie met beïnvloeders die niet "zeer homogeen" waren, of zoals zij verduidelijken; "die geen jonge vrouwen zijn met een Noordse achtergrond".

Op dezelfde bestellijst voor het Ministerie van Cultuur vinden we het altijd actuele Alexandra Pascalidou maar ook Behrang Miri, beter bekend als de man die in 2012 de term Tintingate bedacht nadat hij opdracht had gegeven tot een zuivering van Tinin-boeken uit de kinderbibliotheek Tiotretton in het Kulturhuset in Stockholm omdat de boeken volgens hem een "koloniaal perspectief" hadden. Hij gaf ook opdracht tot verdere zuivering van kinderboeken met "homofobe of xenofobe inhoud", maar na de mediastorm besloot Kulturhuset de gezuiverde kinderboeken terug te geven.

Voorheen, de organisatie, zoals gerapporteerd door News Today in 2015, "ontving 3,2 miljoen SEK van de staat Vinnova voor een project met de naam "Het Gerechtigheidstellloket", maar critici noemen het in plaats daarvan "Het Raceteller". Het idee is om met een digitaal instrument te onderzoeken wie het voor het zeggen krijgt in een krantenartikel op basis van bijvoorbeeld het ras van de persoon."

In de wereld van de rechtvaardigheid worden mensen verdeeld in "homogene" en "niet-homogene" groepen. Ze hebben het over "wij" en "zij". Het reduceert individuen tot hun huidskleur, etnische achtergrond of seksuele geaardheid. Dit zijn de ideologische stromingen die thans de activiteiten en de rekrutering van verscheidene van de grootste musea van het land kunnen beïnvloeden.

De toekomst zal uitwijzen of en hoe de nieuwe directrice van het Historische Museum, Katherine Hauptman, de homogeniteit van de tentoonstellingen van het Historische Museum zal "ontwrichten".

Waarom besteed ik aandacht aan dit soort nieuws?

Waarom kan ik niet gewoon tijd besteden aan het schrijven over volksdansen, kleine kikkertjes en historische gebeurtenissen die honderden jaren geleden plaatsvonden?

Eerlijk gezegd, zou ik liever mijn tijd, en vooral de tijd die ik aan mijn werk besteed, besteden met Allmogenat al het andere dan politiek gewauwel overdag. Een klein deel van mijn ziel sterft elke keer als een politicus zijn mond opendoet en spreekt.

Maar wanneer onhandige politici en speciale belangen binnen de staat ons cultureel erfgoed en onze geschiedenis zien als politieke instrumenten die "gebruikt" moeten worden bij het opbouwen van hun perfecte droommaatschappij, dan is het de plicht van ieder normaal mens om zijn stem te laten horen.

Het weglaten van het goede is het volbrengen van het kwadezoals het oude gezegde luidt, en in dit geval wordt het waargemaakt in de door belastingen gesubsidieerde culturele sector van Zweden.

Abonneer je op YouTube:

Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!

Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament