Het verlangen is in mensen die zich herinneren

Onlangs stuitte ik op een live optreden uit 2008 bij Ulvönmijn eigen mooie thuisland! Het lied Weer thuis was net zo mooi als de plaats waar het werd opgevoerd, dus wilde ik het met jullie delen.

Dus het is de folkmuziekgroep Ranarim met Ulrika Bodén en Sofia Sandén die een optreden hadden op de top van Lotsberget, waarschijnlijk op de laatste van april 2008. De plaats werd vroeger gebruikt als uitkijkpost door de loodsen wanneer zij schepen langs Ulvön loodsten, en op de top van de berg ligt Lotsstugan, dat in 1850 werd gebouwd en tegenwoordig als museum wordt beheerd door Ulvö Kapellag.

Hier is een deel van de tekst, geschreven door Niklas Roswall:

Op een bepaald punt, moet het geheugen
worden woorden en noten in een lied
Het lied van een weg er weer
thuis bij jou, die waarschijnlijk vergeeft
al die tijd werd je vergeten
jij die degene bent die achterblijft

Laten we naar huis gaan.
dan willen we daar weer naar toe
Naar de plaats die
wij van eens kwamen

Voor verlangen is er
van mensen die zich herinneren
De tijd die was
is in de droom links

Een verlangen naar wat? Velen van ons hebben waarschijnlijk een verlangen. Ik ook. Op dit moment verlang ik naar de lente. Het lijkt erop dat de natuur haar witte winterjas dit jaar niet echt wil loslaten.

Maar ik voel ook een verlangen dat veel dieper gaat. Ik kan mijn vinger er niet opleggen waar het uit bestaat. Maar het zit in me. Het knaagt. Het roept. Andere oproep.

Het roept me om het bos in te gaan en te luisteren naar het ruisen van onze eindeloze bossen. Het roept me om te zitten en rustig uit te kijken over onze sprankelende meren en kabbelende beekjes. Het roept me op om me los te maken, om te breken met het lawaai dat ons omringt - de moderne mens.

Het roept me op om niet lichtvaardig om te gaan met oude woorden als Vrijheidof kenmerken zoals... eerlijk en eerlijk. Dit zijn woorden en kwaliteiten die in onze wereld van gekibbel, leugens en machtsspelletjes erg goedkoop zijn geworden.

Het fluistert in mijn oor dat de beste weg niet altijd voorwaarts is. Als je de weg kwijt bent, kan het zelfs nodig zijn om terug te kijken van waar je gekomen bent, voordat je weer voorwaarts kunt gaan - op het juiste pad.

Het riep me ook om dit project te beginnen, Allmogens, in 2015. De tijd die was is nog steeds in de droom. Dat is de droom die ik, en anderen met mij, tot leven tracht te brengen door middel van dit project. Hier draaien we home.

Abonneer je op YouTube:

Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!

Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament