Laster en een expat die zijn kwelgeesten begroet

Listen to “Förtal och en utvandrad hälsing om sina plågoandar” on Spreaker.

In de aflevering van vandaag hoort u een oude emigrantenbrief uit de beginjaren van de 20e eeuw, geschreven door een hälsing en voorgelezen door een andere hälsing, nu meer dan 100 jaar later. En hij neemt geen blad voor de mond over de Zweedse heersers.

Ik heb het ook over de lasteraanval die ik vorige week te verduren kreeg, waarbij iemand mijn naam en dit project probeerde te besmeuren en mij eenvoudigweg voor duizenden mensen te kijk zette als een xenofobe racist wegens mijn betrokkenheid bij dit libertaire openbaar onderwijsproject, Allmogen, en omdat ik kritisch sta tegenover de machthebbers van dit land. Extreem kritisch.

Je kunt het me horen vertellen in de podcast of videomaar hier is ook de tekstversie:

Aan allen die hebben meegewerkt aan het belasteren van mij, wil ik deze strofe opdragen uit een lied in het Norbergsmagasinets liedboek #19 uit 1919:

Det har gått mer än två år sen jag startade det här projektet. Mer än en gång under dom här åren har jag fått höra av folk att jag fiskar i grumliga vatten, att jag flörtar med onda krafter, att jag rent av är en “rasist”, “nazist” eller “fascist”. Den här gången var inte annorlunda.

Varför är jag då en rasist och värd att hängas ut enligt den här personen? Jo, förtalaren tyckte flödet du kan se på Instagram, Facebook och Twitter innehåller för mycket “bleknordisk nostalgi” och är för “vitt”.

Er was te veel aandacht voor de Noordse en Zweedse cultuur, waarvan hij zelfs zei dat die helemaal niet bestond. Dit is een duidelijk links-extremistische opvatting, die voortdurend terugkeert in postmoderne en neo-marxistische groeperingen.

Han påstod att det måste finnas en “hemlig agenda” bakom Allmogen och att hela målet med att levandegöra tidigare generationers vackra livsverk genom Allmogen var att det var en “klassisk täckmantel” för att sprida “maskerad rasism”. Vad som nu menas med det. Låter rätt fantasifullt om du frågar mig.

När han sen såg på mina helt publika sidor på sociala medier att jag uttryckt mig minst sagt kritiskt till både den nuvarande och förra regeringens migrationspolitik, och inte håller det här landets makthavare i så hög dager, för att uttrycka mig milt, så var det väl klart som korvspad. Jag var en sån där “rasist”.

En het is waar dat ik kritisch sta tegenover de machthebbers van het land, zowel ter rechter- als ter linkerzijde. Ik geloof oprecht, uit de grond van mijn hart, dat velen van hen die aan de macht zijn, absoluut ongeschikt zijn om ook maar enige macht te hebben over het leven of de portemonnee van andere mensen. En het feit dat ik toevallig een man ben met een lichte huidskleur, blond en blauwe ogen, die belangstelling toont voor mijn eigen geschiedenis en mijn inheemse Duitse en Zweedse cultuur, doet bij deze linkse extremisten alle alarmbellen rinkelen.

Het werd erger toen deze persoon las Allmogens libertaire waardendie volgens hem "grove" woorden en ideeën bevatte, zoals het recht van alle mensen op vrijheid, eigendom en zelfverdediging. Lees de Allmogens-waarden zelf maar, en kijk of u ze "troebel" vindt.

Anderen hadden de lastercampagne snel door en er werd gediscussieerd over de manier waarop de sociale media-accounts van Allmogens konden worden afgesloten via massameldingen. Mensen tot aan de Europese Commissie vonden het leuk en deelden het, en plotseling was Allmogen ook een "Russische" site die Poetin hielp Zweden te destabiliseren en die zich "in het geheim" bezighield met de belastering van etnische groepen. Hoe hij nu denkt dat Zweedse volksliedjes, houtkachels en Vilhelm Moberg-boeken een land kunnen destabiliseren, of hoe men etnische groepen "in het geheim" kan belasteren door er helemaal niet over te praten.

För att göra en lång historia kort hotade jag personen med att använda min rätt att inleda en juridisk process för förtal om den här personen inte raderade sitt kriminella förtal, för det är trots allt inte kul att bli uthängd som något man inte är. Lögner kan snabbt bli sanning på internet. Men sanningen är att jag varken har råd eller ork att driva en sån process. Med en långtidssjuk och sedan länge utförsäkrad fru har vi det nog kämpigt med att brottas med välfärdens byråkrati. Så det är alltså fritt fram för er som vill fortsätta hänga ut mig som “rasist”. Jag bryr mig inte. Den enda vars åsikt jag bryr mig om är min fru, och hon vet att mitt hjärta sitter på rätt ställe.

Målet med den här attacken är förstås att både skrämma mig till tystnad och att skrämma er som följer mig och få er att ta avstånd, att sluta följa mig, och få er att tro att jag är en sån där “ond” människa man ska hålla sig borta ifrån.

Was het maar zo simpel dat er goede en slechte mensen waren. Zoals Nobelprijswinnaar Aleksandr Solzjenitsyn schreef in zijn grote werk The Gulag Archipelago over het wijdverspreide systeem van vernietigingskampen in de Sovjet-Unie:

Was het maar zo simpel! Waren er maar slechte mensen die slechte daden begingen, en was het alleen maar nodig om hen van de rest van ons af te scheiden en te vernietigen. Maar de scheidslijn tussen goed en kwaad snijdt door het hart van ieder mens. En wie is bereid om een deel van zijn eigen hart te vernietigen?

De echt gevaarlijke mensen, zoals we hebben geleerd van de verwoestende oorlogen van de 20e eeuw, degenen die in staat zijn honderden, duizenden, zelfs miljoenen mensen te vermoorden, zijn degenen die mensen verdelen in "good guys" en "bad guys".

De waarheid is, natuurlijk, dat er een Zweedse cultuur is. Ik weet het, want ik ben Zweeds en ik heb er mijn hele leven gewoond. Degenen onder u die hopen dat ik dit project zal opgeven, zullen helaas teleurgesteld worden. De Zweedse bevolking en de herinnering aan hen hebben door de eeuwen heen een constante stroom van misoogsten, hongersnood, dood door gif, wolfswinters, onderdrukking, armoede en ontelbare oorlogen en ontberingen weten te overleven. Zij hebben meer leed overleefd dan wij, die nu leven, ons ooit kunnen voorstellen. Hun herinnering zal ook jou overleven.

Maar terug naar de emigratiebrief.

Het is geschreven door de emigrant A.G., die in 1903 op 18-jarige leeftijd naar Amerika emigreerde, in hetzelfde jaar dat 35.000 andere Zweden hun vaderland verlieten - een recordaantal voor emigratie uit Zweden. Nu, een paar jaar later, schrijft hij vanuit Canada naar huis in Zweden.

Het is emigratiebrief nr. 280 in het grote emigratie-onderzoek dat de Zweedse staat tussen 1907-1913 heeft uitgevoerd onder leiding van de beroemde statisticus Gustav Sundbärg, om uit te zoeken waarom zoveel onderdanen van de staat hun vaderland verlieten voor Amerika.

Zo begonnen zij het onderzoek na meer dan 50 jaar massale emigratie, op een ogenblik dat een vijfde van alle Zweden, meer dan een miljoen, zich reeds in Amerika had gevestigd. Het lijkt misschien wat laat, maar de Zweedse bureaucratie staat er ook niet om bekend snel te zijn. Of liever, zij drukken hun beleid snel door wanneer zij de kans krijgen, maar zijn traag om hun fouten in te zien en toe te geven. Hier komt de emigrantenbrief:

N:r 280. A. G., Canada. Uit Gäfleborg County.

Ik ben geboren in Hälsingland in 1885 uit arme ouders. Mijn vader was 33 jaar in dienst van de Kroon. Ik had ook nog een broer in leven. Ik herinner mij nog goed de dag dat mijn broer dienstplichtig was, hoewel ik toen nog niet zo oud was, maar ik hoorde dat hij soldaat zou worden, en daar ben ik altijd bang voor geweest. Sinds ik opgroeide en bevestigd werd, had ik altijd al een hekel aan de oefening, zodat ik op achttienjarige leeftijd met mijn vader naar Amerika kwam, want ik zag toen al in dat er voor mij geen toekomst was in de houtzagerijen in de bossen op het platteland. Het was ook duur om voor die dag te huren en zulke hoge belastingen te betalen, hoewel ik toen nog niet oud genoeg was om belastingen te betalen, maar ik wist dat de tijd zou komen, zelfs voor mij. Dus ik begon te denken dat ik op mijn 21ste koning en vaderland zou gaan verdedigen. Om welke reden zou ik weggaan? Ik had niet eens een handvol land. Welnu, ik begreep dat ik gedoemd was te vechten en te sterven voor hen, die alleen maar druk op mij uitoefenden om belasting aan hen te betalen. Om hen te betalen voor het feit dat ik mijn leven voor hen waag; want het is verschrikkelijk te bedenken dat de arme man, die niets heeft, of hij wil of niet, het leven en de rijkdom van zijn kwelgeesten moet gaan verdedigen. Neen, weg! Laat iedereen verdedigen wat hij heeft en haal het onderscheid in rang weg, dan wordt het anders, denk ik. Laat de armen stemmen met de rijken, en
loop hem niet onder de voeten. Dat is niet het geval in dit land. Hier zijn allen gelijk, hoog en laag, rijk en arm. Ik hoef mijn hoed niet op te heffen voor de consul, als ik hem ontmoet, of als ik zijn huis binnenkom, dan hoef ik zelfs dan mijn hoed niet te verplaatsen. Neen, creëer een Amerika in Zweden, en ik denk dat uw zonen en dochters thuis zullen blijven, of anders niet. Verkort de lange dienstplicht, geef het volk algemeen kiesrecht, verdeel de grond die braak ligt, neem al die loonarbeiders, die alleen leven van de arbeider en wat hij verdient, ook maar een deel af.

Ni som lyssnar på ljudversionen kan höra spelmannen Thomas von Wachenfeldt från Bergsjö i Hälsingland läsa upp brevet, och i bakgrunden hördes en “Polska från Gränsfors efter soldaten Erik Forss”, också spelad av Thomas.

Als je meer wilt leren over traditionele vioolmuziek en meer van zijn viool wilt horen, raad ik je aan naar de podcast van Thomas te luisteren, Trad-Poddendie je kunt vinden waar podcasts zijn. U kunt ook veel van zijn werk vinden op Spotify en Soundcloud.

Het was ook vanuit Hälsingland dat in 1846 de eerste grote groepsemigratie uit Zweden begon. Tot 1000 leden van de religieuze sekte van Erik Janson, de zogenaamde Erik Jansarna, die door de toenmalige Zweedse autoriteiten als misdadigers werden beschouwd en die hun godsdienst niet mochten belijden, trokken de Atlantische Oceaan over.

Dit is de vierde emigrantenbrief die in deze podcast wordt voorgelezen. Er komen er nog meer, want dit is een deel van onze geschiedenis dat grotendeels vergeten is, maar ik denk dat het de moeite waard is om te vertellen.

Het is het verhaal van Zweden die gedwongen werden hun vaderland te ontvluchten. Zij vluchtten voor een armoede die wij ons vandaag nauwelijks kunnen voorstellen. Maar zij ontvluchtten ook onderdrukking en overformaliteit, zowel van kerk als van staat, een staat die zijn mensen als zijn onderdanen beschouwde, als belastingvee, dat als enige functie had belastinginkomsten te genereren voor de kroon en, als je toevallig als man geboren was, ook om als kanonnenvoer in het leger te dienen.

Mensen bestonden in die tijd om de staat te dienen, niet andersom. En je kunt je afvragen of het vandaag anders is.

Nog in de jaren veertig emigreerden Zweden naar Amerika, en toen Vilhelm Moberg tijdens zijn verblijf daar een aantal van hen ontmoette, realiseerde hij zich dat in negen van de tien gevallen dezelfde reden aan de basis lag. Moberg schrijft in zijn boek De onbekende familie:

Ontevredenheid met de autoriteiten, met alle wetten en voorschriften die de vrijheid beperken, met de heerschappij van de ambtenaren in eigen land. In het Zweden van de vier staten was er een persoonlijke patriarchale onderdrukking, in het sociaal-democratische Zweden wordt de onderdrukking uitgeoefend door een onpersoonlijk, mechanisch functionerend staatsapparaat - dat is het verschil.

Als u een Zweedse luisteraar bent in de historische zin van het woord, met wortels in Zweden die teruggaan tot de 19e eeuw, dan hebt u hoogstwaarschijnlijk ook levende verwanten in Amerika.

Ik heb zelf enkele van mijn verwanten gevonden via mijn genealogie. Ze zijn in Florida, in Ohio, in Minnesota. Een paar jaar geleden, deed ik ook een van die DNA-tests waar je je speeksel instuurt en je genetische afkomst te weten komt. Je wordt ook gematcht met verre verwanten die ook de test hebben gedaan, en ik heb 8 vier-mensen gevonden en nog 413 verre verwanten - velen van hen in Amerika.

De onbekende familie - zo noemt Moberg de Zweden die in Noord-Amerika wonen, afstammelingen van de emigranten die in de 19e en 20e eeuw Zweden verlieten voor het grote land in het westen. U zult in de toekomst meer over de onbekende familie horen.

Het doel van dit project, dat kortweg Allmogen wordt genoemd, is altijd geweest om ons Scandinavische en Zweedse erfgoed van vrijheid, zoals dat tot uiting komt in onze geschiedenis, onze cultuur, onze tradities en het levenswerk van onze voorouders, voor het voetlicht te brengen en te bewaren.

Als u wilt dat ik meer tijd aan dit werk besteed, voel u dan vrij om ondersteunend lid.

Natuurlijk draagt u via uw belastingen al bij aan talloze culturele projecten en speciale belangen waar u nooit om hebt gevraagd en die u nooit vrijwillig zou hebben gesteund. Ik, daarentegen, werk alleen voor u, voor ons gemeenschappelijk belang - onze geschiedenis.

Ik wil graag alle huidige ondersteunende leden bedanken en iedereen die onlangs een donatie heeft gedaan. Zonder jullie zou dit project niet zijn wat het nu is. Het is dankzij u dat ik mijn licht kan blijven laten schijnen op het levenswerk van vorige generaties.

Dank je.

En een fijn weekend, iedereen.

Abonneer je op YouTube:

Als je het waardeert Allmogens Onafhankelijk werken om onze mooie Zweedse geschiedenis en Noordse cultuur uit te beelden, u bent van harte welkom om iets leuks te kopen in de winkel of ons te steunen met een vrijwillige donatie. Dank u bij voorbaat!

Steun Allmogens via Swish: 123 258 97 29
Steun Allmogens door sluit u aan bij
Steun Allmogens in uw testament